Nu moet ik toch echt iets doen om mijn site weer up-to-date te krijgen. Er werd namelijk naar gevraagd. Een schrijfster had belangstelling voor mijn illustraties. Gelukkig kon ik speciaal voor haar een aquarelletje maken, precies in de trant waar zij naar vroeg. Daar was ze enthousiast over, dus ik kan haar boek gaan illustreren. Meer vertel ik hier nog niet. 

Met mijn eigen boek schiet het ook hard op. Het schrijf- en corrigeerwerk is af en alle illustraties binnenin (lijntekeningen) ook. Ik ben nu nog bezig met een aquarel voor de cover. Hierover later meer ... 

En dan is er nog de volkstuin. Die huur ik nu al een jaar. Het tuinhuisje erop is 'in aanbouw'. Daar is Dimitri (mijn zoon) mee bezig en dat kost tijd. Hij gebruikt vooral pallethout, daarvoor moeten pallets gesloopt worden. En hij doet het in zijn vrije tijd ... 
Door vorige huurders is deze tuin volgens permacultuur-principes aangelegd en onderhouden. Ik was heel blij dat ik zo'n tuin kon overnemen. De volkstuinvereniging was ook heel blij, want nu hoefden ze die tuin niet leeg op te leveren. Afgelopen jaar heb ik voornamelijk gekeken wat er allemaal groeide en andere observaties. Er viel al heel wat te oogsten, terwijl ik er zelf bijna niets had gezaaid of geplant! 
Dit jaar wil ik er aquarelschetsjes gaan maken, net zoals ik een paar jaar geleden in mijn voor- en achtertuin heb gedaan. Een Allotment Garden Journal dus. Natuurlijk moet ik er dan aan denken hier het een en ander te laten zien! 

Dat laatste geldt ook voor mijn breiwerken. De afgelopen twee jaar heb ik van alles gebreid en daarover maar weinig hier geplaatst. Mijn grote breiproject voor dit jaar, daar ben ik al aan begonnen, is een 'deken'. Ik denk dat het meer een wandkleed is. Ook hierover later meer. 
​

 (… en haakwerk
Twee breiwerken heb ik vorige keer al genoemd: het niet zo geslaagde telefoonhoesje en het 'kamizooltje' waaraan ik al eerder begonnen was, maar dat in 2020 af kwam.
Dan moet ik nu weer haakwerk noemen. Ik had op youtube een haaktechniek ontdekt die mooie effecten gaf en die ik nog niet kende. Mosaic Crochet genoemd (gepromoot door Tinna Thorudottir Thorvaldar) en vooral geschikt voor dikke warme dekens in veel kleuren. Zo'n deken wou ik op mijn bed, voordat de volgende winter zou komen. Gelukkig kon ik er in mei aan beginnen en was de deken op tijd klaar. Ik gebruikte een vrij dikke wol, Kempenwol 3-draads van Wools Of Holland, dat ik online bestelde in wolwit en zeven plantaardig geverfde kleuren.


Restjes wol verwerken
Zo kom ik dan op het volgende breiwerk. Ik had ondertussen de leuke 'Sit and knit for a bit' filmpjes ontdekt. Daarin maken en de bekende breiwerk-ontwerpers Arne en Carlos elke week een nieuw motiefje bekend voor een gebreide 'square'. Van al die lapjes zou je uiteindelijk een grote sprei kunnen maken. Maar ik gebruikte er de restje van mijn gehaakte deken voor, genoeg voor negen lapjes, meer niet. Die negen gebreide vierkantjes werden de voorkant van een kussen (foto: kussen en stukje van de deken).
Even een sprongetje terug. Voordat ik aan de gehaakte sprei begon maakte ik eerst een soort proef-werkstuk. Het werd uiteindelijk een flinke omslagdoek. Ik gebruikte er voornamelijk restjes sokkenwol voor. Toen de restjes op waren wou ik de omslagdoek nog net iets groter maken en kocht er nog een paar bollen leuke sokkenwol bij. 
Eén van die bollen sokkenwol was blijven liggen, omdat de kleuren niet goed bij de rest pasten. Er was ook nog een restbolletje grijs. Nadat de sprei en het kussen klaar waren en voordat ik aan mijn volgende grote project begon (dat ik al in de planning had) breide ik daarvan een paar gestreepte sokken. 
Verder heb ik in de 'tussentijd' een paar mutsen gebreid om weg te geven ... maar dat is een ander verhaal (komt misschien nog). 


Plannen
Flink geïnspireerd door alle youtube-filmpjes over handwerken ben ik begonnen een trui te ontwerpen. Eerst bedacht ik: voor wat voor gelegenheden heb ik een trui nodig? Direct kwam in me op: vergaderingen (in de Koninkrijkszaal, of grotere Kringvergaderingen). Een nette trui dus, die ik met een rok kan dragen (maar ook met een broek, zodat ik 'm vaker aan kan). Geen heel aparte trui, maar toch wel iets speciaals. En van mooie wol, natuurlijk! Natuurlijk, leuk woord met meerdere betekenissen … Het wordt dus Shetlandwol in de natuurlijke tinten van schapen: wit, grijstinten en bruintinten. Plus een paar plantaardige geverfde kleuren. Weer van Wools Of Holland, van hun eigen Nederlandse Shetlandschapen. Dit is 2-draads wol, nogal dun dus, maar ik denk erover die met twee draden tegelijk te gebruiken, twee verschillende draden, zodat je een 'marl' effect krijgt.
Daarover later meer …  

Hallo, daar ben ik weer! Sorry dat ik nogal lang 'weg' was. Deze nieuwe blog-post gaat over breiwerk.

Breien in 2020  
Breien is zomaar weer 'in'. Dat kwam vast doordat de mensen veel meer thuis zaten (lockdown). Als je in huis alles gedaan hebt wat gedaan moet worden, dan wil je terwijl je rustig zit ook graag wat omhanden hebben. Tenminste ... ik wel. Het handige van breien is dat je het kunt doen terwijl je ondertussen naar iets kijkt (tv, youtube, zoom, enz.). Tenminste, als je al kunt breien, zoals ik.  Voor haken geldt hetzelfde, het is alleen ietsje lastiger om ondertussen naar een scherm te kijken. 

Ontwerpen 
Als ik iets wil breien heb ik niet de neiging om op zoek te gaan naar een patroon. Nooit gehad eigenlijk. Al toen ik als kind kleertjes voor mijn poppen wou maken bedacht ik zelf hoe ik dat ging doen. Patronen bekijken vind ik leuk, maar ik gebruik ze als inspiratie, niet om te volgen. Technische uitleg, bijvoorbeeld voor een sok, lees en volg ik wel. Een 'chart' voor een bepaalde steek of motief volg ik ook wel, maar die teken ik ook vaak zelf. 

Breiwerken in 2020 
Het begon tijdens de eerste lockdown. Ik bracht die door bij mijn moeder (om haar te kunnen helpen als dat nodig was, omdat haar hulp toen niet kon komen). Toevallig had ik in die tijd net een nieuwe telefoon, mijn eerste smartphone. Zo'n ding heeft een hoesje nodig. Als handwerkster maak je dat natuurlijk zelf. Er was een leuke wolwinkel in de buurt, daar kocht ik iets aantrekkelijks (paars-grijzig garen met veel linnen erin). Daarvan haakte ik een hoesje in een schelpsteek. Maar zowel garen als steek bleken niet zo geschikt voor een hoesje, de telefoon gleed er voortdurend uit. Gelukkig kreeg ik een van wol gebreid hoesje cadeau van Maaike van het Deventer wolproject (waarbij ik ook enigszins betrokken ben). 

Kamizooltje 
Hieraan was ik al veel eerder begonnen. Als je het uithalen van een tweedehands merino-trui meetelt begon dat project al jàren eerder. In 2018 was ik begonnen met die heel dunne merino wol een 'kamizooltje' te breien, nadat ik eerst flink had getekend en gerekend aan een patroon. Het idee kwam van de oude handwerktijdschriften waarin soms patronen van gebreide hemdjes staan. Ik vond de dunne wol ideaal voor een warm gebreid hemdje, lekker lang, de schouders goed bedekkend en mooi afkledend van model. Dat heet volgens mij een kamizooltje (al stond dat woord niet in die tijdschriften). Gelukkig is het nu af (eind november 2020). 
​Op de foto zie je het opgespannen, ondersteboven en binnenstebuiten. 
- Wordt vervolgd - 
​

Hoe maak je reclame voor een kampeerterreintje? Ik ga het eens proberen.

Biodynamisch tuinbouwbedrijf De Zonnehorst ligt prachtig bij Boswachterij Staphorst en het Reestdal. Er is een kampeerveldje met aan drie zijden bomen. De vierde zijde biedt uitzicht over een veld met rijen verschillende groentesoorten. Het was- en toiletgebouw wordt momenteel helemaal vernieuwd, als het kampeerseizoen begint is dat klaar. Meer toiletten en douches zijn in de schuur, achter de Boerderijwinkel. Er is ook een wilgenhut, gemaakt van vervlochten levende wilgen. Er zijn mogelijkheden om hangmatten op te hangen.

Er is van alles te beleven. Je kunt een wandelroute volgen die je het hele terrein laat zien. Daar groeien groenten en kruiden, op velden en in een kas. Er is ook natuur: bosjes van inheemse bomen, kikkerpoelen, een heuveltje en een beek. Op mooie dagen kun je fietstochten en wandelingen maken in de Boswachterij, waar ook een zwemvijver is. Of je gaat de andere kant op, naar het Vechtdal. Er is een bakfiets te leen, met plaats voor twee kindertjes in de bak.
Met minder goed weer kun je met eigen of openbaar vervoer alle kanten op. Zwolle en Meppel zijn mooie steden in de omgeving. Het nabije dorp Nieuwleusen heeft winkels en horeca en zelfs een museum. Of je gaat rustig in de recreatieruimte zitten, waar boeken en spelletjes zijn. Die vind je boven de Boerderijwinkel. In die winkel zijn niet alleen producten van eigen bedrijf te koop, het is een complete natuurvoedingswinkel!

Kortom: een complete boerencamping, zonder poespas, maar met alles wat je nodig hebt voor een plezierige vakantie!  
Meer info: https://www.zonnehorst.nl/home 

Dat schijnt een woord te zijn. Dat je je ervoor schaamt dat je toch nog reist met het vliegtuig. En daar heb ik last van. Ik wou zo graag weer meedoen met Plein Air Curaçao. Lekker op dat warme eiland de mooie plekjes schilderen, gezellig samen met andere schilders uit diverse landen. Maar hoe kom je op Curaçao anders dan met het vliegtuig? Op een manier die geen schade toebrengt aan het milieu.
Ja, ik weet één manier: zeilen. Voor roeien of waterfietsen is de afstand me te groot. Nou heb ik zelf slechts twee keer wat tijd op een zeilboot doorgebracht. Alleen de eerste keer hebben we echt gezeild. Dat was decennia geleden. Dat kan ik niet tellen als ervaring. Er is echter wel een groot zeilschip dat geregeld heen en weer zeilt tussen Nederland en het Caribische gebied: de 'Très Hombres'. Het schip vervoert cacao en rum. Maar je kunt er ook op meevaren en ondertussen leren hoe alles werkt op zo'n schip! 
​Lees meer op: www.treshombres.eu/sail

Nou is mijn eerste voornemen: na deze keer niet meer vliegen. Alleen nog maar reizen op spierkracht of windkracht. Voor deze zomer zit er ook al een fietstocht in de planning (inclusief Urban Sketching!). Dat is slechts een tocht van hooguit drie dagen hen en drie dagen terug. Dat kan met mijn nieuwe mini-tent (eigenlijk niet eens een tent, maar een 'uitbouw' om van een tweepersoons een driepersoons tentje te maken). Het plan voor de fietsvouwwagen heb ik ook weer uit de kast gehaald. Dankzij een topic op het permies-forum, hier: permies.com/t/102148/Tiny-Living-Bike 
Als het lukt om dat vouwtentje voor achter de fiets te maken, dan zou ik daarmee volgend jaar verder Europa in kunnen gaan fietsen. Het is maar een idee. 
Al fietsend vind ik dan misschien zulke fijne plekjes dat ik niet meer naar Curaçao hoef. Lukt dat niet, dan kan ik me altijd nog aanmelden voor de Très Hombres. Ik zie geen leeftijdseisen staan op hun website ... 

Ik functioneer het best in de ochtend.
Ik kan niet goed tegen grauwe regenachtige dagen.
Ik ga graag op vakantie op de fiets en met de tent.
Ik eet liefst verse groente uit de tuin of wild geplukt, met een vers ei (maar ik heb geen kippen).
Ik teken, aquarelleer en maak kleren.
Mijn ideeën deel ik graag met anderen, daar vind ik sociale media handig voor.
Ik koop alleen dingen die ik echt nodig heb en dan liefst tweedehands.
Ik geloof dat er op aarde voldoende voor iedereen is, maar dat de mensen er niet goed mee omgaan.
Ik geloof dat je de waarheid over de Schepper te weten kunt komen door de bijbel te bestuderen.
Ik denk dat elk mens uniek is, met eigen gedachten, die worden gevormd met invloed van anderen.

Op de pagina over illustreren en schrijven staat al een tijdlang dat ik bezig ben een boek te schrijven. Dat kostte nogal wat tijd. Het begon als een doe-boek. Ik bedacht echter dat het voor de doelgroep (jongeren vanaf 10 jaar) leuker zou zijn met een verhaal om de doe-projecten heen. 
Dat verhaal is nu af. Ik heb een versie aan enkele proeflezers gegeven. Sindsdien is er echter nog van alles aan veranderd. Dat kwam door dat ik een boek ging lezen over schrijven (Hoe schrijf je een bestseller, door Maria Genova). Het is rijp om naar meer proeflezers te gaan ... stuur me een berichtje als je wilt proeflezen. 

Terwijl ik dit verhaal schreef kreeg ik ideeën voor meer van zulke boeken. Het idee voor een verhaal-met-doe-boek over permacultuur ben ik nu gaan uitwerken. Het is nog in startfase. Maar ik weet over wie het gaat en hoe zij met permacultuur in contact komt. De ethiek en (twaalf) ontwerpprincipes van permacultuur ga ik in het verhaal verpakken, soms in een tuinproject, soms als voorbeeld van sociale permacultuur. 

Behalve met proeflezers kom ik ook graag in contact met mensen die meer weten van uitgeven (zelf uitgeven of via een uitgeverij). 

Sorry dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Ik kon me er niet toe zetten wat te schrijven. Waarom niet dat weet ik niet. 
Er is genoeg om over te schrijven. Ik ben op vakantie geweest. Dat was al in juli-augustus, toen het zo warm was. Met een fiets vol bagage en hondje (achterop in mandje) ben ik naar het zuiden afgezakt langs en over de IJssel, en over nog wat rivieren. Ik kampeerde op natuurkampeerterreinen (uit het 'groene boekje') en op campings-bij-de-boer. Mijn eindbestemming was Grubbestein, in Noord Limburg (even ten zuiden van Nijmegen). Daar kon ik kamperen en wat helpen in de groentetuin. Al met al ben ik in vijf provincies geweest: Drenthe, Overijssel, Gelderland, Limburg en Noord-Brabant. In Noord-Brabant kwam ik door een fietstochtje waarbij ik de Maas overstak bij Gennep (waar Grubbestein vlakbij ligt). Ik kwam ook een heel klein stukje door Duitsland, omdat dat de snelste fietsroute was. 
Een leuk hondje bij je hebben als je alleen gaat kamperen is aan te raden! Mensen spreken je makkelijk aan, door over je hondje te beginnen. 
Tijdens die vakantie heb ik nog een paar aquarellen gemaakt. Ik zal proberen er eentje bij dit bericht te plaatsen. 

Ik zou best wel mijn eigen zaakje willen hebben. Een leuk atelier-winkeltje ergens waar mensen langs lopen. Aantrekkelijk inrichten zodat de mensen binnen komen, zien wat ik zoal maak ... en dat ze dan wat kopen. Ja, als het zo makkelijk zou gaan ...

Mijn winkeltje zou er steeds anders uitzien. De ene keer dit te koop, de andere keer dat. Want de ene keer vind ik dit leuk en de andere keer dat. Ik maak zelf van alles, net wat ik leuk vind … tekeningen, schilderijen, textiel, zowel kunstzinnig als handvaardig. Als ik de nodige ruimte en apparatuur zou hebben zou ik ook wel keramiek maken ... soms, als ik er zin in heb. Ik zou ook houtbewerking uitproberen … mandenvlechtwerk ... van alles ...

Ik wil ook materialen verkopen waar de mensen zelf wat van kunnen maken. Puur natuurlijke materialen. En workshops organiseren om de mensen te leren hoe ze zelf wat kunnen maken. Sommige zou ik zelf geven, maar anderen mogen ook hun workshops komen geven.
Tot zover klinkt het alsof ik dat wel kan.

Het probleem is echter alles wat daar nog meer bij komt kijken. Een leuk pandje op een plek waar mensen langs lopen kost wat … die kosten moet je er uit krijgen. Je moet voorraden hebben, die kosten geld voordat ze wat opbrengen. Je moet zorgen dat klanten je winkeltje vinden. Zo'n gespecialiseerd winkeltje, daar koopt niet elke gewone voorbijganger. Dus dat wordt adverteren. Dat kost ook al geld. Je kunt niet eenmalig een advertentie insturen en zeggen 'plaats die maar elke dag een jaar lang'. Zo trek je de goede klanten niet aan. Om aan de juiste materialen te komen moet je op zoek naar leveranciers (producenten) van die materialen. Je moet bij ze gaan kijken of hun producten wel aan je eisen voldoen. Dat kost geld en ook veel tijd.

Al die dingen vind ik niet leuk om te doen. Ik ben er niet goed in. Die wil ik niet doen!
Je kunt er iemand voor aannemen, maar die wil waarschijnlijk meer loon dan ik redelijk vind.

De kosten terugverdienen is een kwestie van rekenen: zoveel uit, zoveel in, zoveel blijft er over. Maar om er 'zoveel in' te krijgen moet je verkopen. De producten moeten voor een prijs verkocht worden. Je moet weten hoeveel je kunt vragen voor je product. Dit soort producten (kunstzinnig, ambachtelijk, kwaliteit) hebben geen standaardprijs. Ik zou dan zelf voor elk van mijn producten een prijs moeten vaststellen. Dat kan ik niet (of wil ik niet).

Handwerken, tekenen, schilderen, kunstnijverheid, dat vind ik leuk om te doen. Wil iemand m'n product kopen, dat kan, maar ik kan het evengoed cadeau geven, want ik vond het leuk om het te maken. Willen ze geld betalen, oké, veel geld of weinig, maakt me niet uit. Ik ben er altijd blij mee.

Ik kan ook dingen doen die ik niet zo leuk vind. Saai, makkelijk werk, dat niet teveel denkwerk vergt. Dat doe ik wel voor een salaris (liefst in een CAO geregeld). Dat kan ik doen als baan, voor een baas. Dat kan ik een aantal jaren volhouden ... Als ik daarnaast genoeg tijd en energie overhoud om m'n eigen dingetjes te doen (die ik leuk vind en die geen geld hoeven op te brengen).

Er zijn ook dingen die ik absoluut niet wil doen. Die doe ik dus niet. Eén daarvan is: handel drijven. Met trucjes iets inkopen voor (te) weinig en verkopen voor te veel. Spullen verkopen van slechte kwaliteit. Klanten lokken met leugens. Spullen verkopen waarvoor mensen zijn uitgebuit, natuur is vernield ... Dat doe ik dus niet. Ik ben vreselijk principieel, tegen perfectionisme aan!

Ik ben ook principieel tegen geld lenen. Dus alle dingen die ik noemde, die geld kosten voordat ze wat gaan opbrengen, daaraan kan ik pas beginnen als ik voldoende spaargeld heb. Ik heb heel weinig geld nodig om van te leven. Als ik weet dat ik wil sparen, dan kan ik dat best goed. Wie weet heb ik ooit wel genoeg geld om zo'n leuk pandje te huren en in te richten.

Dan wil ik er iemand bij hebben, een zakenpartner. Iemand die zorgt dat de advertenties geregeld worden, de inkopen, de belastingaangifte. Maar die geen dingen doet die tegen mijn principes in gaan …
Van iedereen die erbij betrokken is wil ik dat ze m'n principes respecteren! De verhuurder van het pand, mensen bij wie we producten en materialen inkopen, mensen die workshops komen geven … zelfs de klanten. Het is tegen mijn principes om zaken te doen met mensen die zich niet aan de principes houden....

Al met al lijkt het me niet erg waarschijnlijk dat dit allemaal ooit lukt …