Hallo, daar ben ik weer! Sorry dat ik nogal lang 'weg' was. Deze nieuwe blog-post gaat over breiwerk.
Breien in 2020
Breien is zomaar weer 'in'. Dat kwam vast doordat de mensen veel meer thuis zaten (lockdown). Als je in huis alles gedaan hebt wat gedaan moet worden, dan wil je terwijl je rustig zit ook graag wat omhanden hebben. Tenminste ... ik wel. Het handige van breien is dat je het kunt doen terwijl je ondertussen naar iets kijkt (tv, youtube, zoom, enz.). Tenminste, als je al kunt breien, zoals ik. Voor haken geldt hetzelfde, het is alleen ietsje lastiger om ondertussen naar een scherm te kijken.
Ontwerpen
Als ik iets wil breien heb ik niet de neiging om op zoek te gaan naar een patroon. Nooit gehad eigenlijk. Al toen ik als kind kleertjes voor mijn poppen wou maken bedacht ik zelf hoe ik dat ging doen. Patronen bekijken vind ik leuk, maar ik gebruik ze als inspiratie, niet om te volgen. Technische uitleg, bijvoorbeeld voor een sok, lees en volg ik wel. Een 'chart' voor een bepaalde steek of motief volg ik ook wel, maar die teken ik ook vaak zelf.
Breiwerken in 2020
Het begon tijdens de eerste lockdown. Ik bracht die door bij mijn moeder (om haar te kunnen helpen als dat nodig was, omdat haar hulp toen niet kon komen). Toevallig had ik in die tijd net een nieuwe telefoon, mijn eerste smartphone. Zo'n ding heeft een hoesje nodig. Als handwerkster maak je dat natuurlijk zelf. Er was een leuke wolwinkel in de buurt, daar kocht ik iets aantrekkelijks (paars-grijzig garen met veel linnen erin). Daarvan haakte ik een hoesje in een schelpsteek. Maar zowel garen als steek bleken niet zo geschikt voor een hoesje, de telefoon gleed er voortdurend uit. Gelukkig kreeg ik een van wol gebreid hoesje cadeau van Maaike van het Deventer wolproject (waarbij ik ook enigszins betrokken ben).
Kamizooltje
Hieraan was ik al veel eerder begonnen. Als je het uithalen van een tweedehands merino-trui meetelt begon dat project al jàren eerder. In 2018 was ik begonnen met die heel dunne merino wol een 'kamizooltje' te breien, nadat ik eerst flink had getekend en gerekend aan een patroon. Het idee kwam van de oude handwerktijdschriften waarin soms patronen van gebreide hemdjes staan. Ik vond de dunne wol ideaal voor een warm gebreid hemdje, lekker lang, de schouders goed bedekkend en mooi afkledend van model. Dat heet volgens mij een kamizooltje (al stond dat woord niet in die tijdschriften). Gelukkig is het nu af (eind november 2020).
Op de foto zie je het opgespannen, ondersteboven en binnenstebuiten.
- Wordt vervolgd -
Breien in 2020
Breien is zomaar weer 'in'. Dat kwam vast doordat de mensen veel meer thuis zaten (lockdown). Als je in huis alles gedaan hebt wat gedaan moet worden, dan wil je terwijl je rustig zit ook graag wat omhanden hebben. Tenminste ... ik wel. Het handige van breien is dat je het kunt doen terwijl je ondertussen naar iets kijkt (tv, youtube, zoom, enz.). Tenminste, als je al kunt breien, zoals ik. Voor haken geldt hetzelfde, het is alleen ietsje lastiger om ondertussen naar een scherm te kijken.
Ontwerpen
Als ik iets wil breien heb ik niet de neiging om op zoek te gaan naar een patroon. Nooit gehad eigenlijk. Al toen ik als kind kleertjes voor mijn poppen wou maken bedacht ik zelf hoe ik dat ging doen. Patronen bekijken vind ik leuk, maar ik gebruik ze als inspiratie, niet om te volgen. Technische uitleg, bijvoorbeeld voor een sok, lees en volg ik wel. Een 'chart' voor een bepaalde steek of motief volg ik ook wel, maar die teken ik ook vaak zelf.
Breiwerken in 2020
Het begon tijdens de eerste lockdown. Ik bracht die door bij mijn moeder (om haar te kunnen helpen als dat nodig was, omdat haar hulp toen niet kon komen). Toevallig had ik in die tijd net een nieuwe telefoon, mijn eerste smartphone. Zo'n ding heeft een hoesje nodig. Als handwerkster maak je dat natuurlijk zelf. Er was een leuke wolwinkel in de buurt, daar kocht ik iets aantrekkelijks (paars-grijzig garen met veel linnen erin). Daarvan haakte ik een hoesje in een schelpsteek. Maar zowel garen als steek bleken niet zo geschikt voor een hoesje, de telefoon gleed er voortdurend uit. Gelukkig kreeg ik een van wol gebreid hoesje cadeau van Maaike van het Deventer wolproject (waarbij ik ook enigszins betrokken ben).
Kamizooltje
Hieraan was ik al veel eerder begonnen. Als je het uithalen van een tweedehands merino-trui meetelt begon dat project al jàren eerder. In 2018 was ik begonnen met die heel dunne merino wol een 'kamizooltje' te breien, nadat ik eerst flink had getekend en gerekend aan een patroon. Het idee kwam van de oude handwerktijdschriften waarin soms patronen van gebreide hemdjes staan. Ik vond de dunne wol ideaal voor een warm gebreid hemdje, lekker lang, de schouders goed bedekkend en mooi afkledend van model. Dat heet volgens mij een kamizooltje (al stond dat woord niet in die tijdschriften). Gelukkig is het nu af (eind november 2020).
Op de foto zie je het opgespannen, ondersteboven en binnenstebuiten.
- Wordt vervolgd -